Wyjazd

Znali się od dziecka, zawsze trzymali się blisko siebie, razem, niezależnie od pory dnia, pogody i tego, czy ich rodzice im pozwalali czy też nie.
- Chanyeol? Channie… - zaczął szeptem Baekhyun kiedy siedzieli w jego pokoju na łóżku wtuleni w siebie.
- Ne? – mruknął drugi.
- Będziesz na mnie zły? – zapytał smutno Baekhyun, a Chanyeol spojrzał na niego lekko zdziwiony.
- Czemu mam być na ciebie zły? Przecież cię kocham, Baekhyun-ah – odpowiedział mu Chanyeol i schował swój nos w szyję starszego.
- Bo wyjeżdżam… - szepnął chłopak i starał się nie pokazywać, jak bardzo jest smutny z tego powodu.
- Ale wrócisz prawda? – Baekhyun nie chciał wracać. Pragnął zapomnieć o bólu, który powodował samemu sobie przez myśl, że Chanyeol nie odwzajemnia jego uczuć.
- Nie wiem, Channie, nie wiem… - powiedział starszy i zsunął się z łóżka. Podszedł do okna i oparł swoje dłonie o parapet. Chanyeol spuścił głowę i patrzył smutno na swoje ręce. Nagle Baekhyun odwrócił się w stronę Chanyeola uświadamiając sobie wcześniejsze słowa młodszego.
- Channie…? – zapytał.
- Ne?
- Naprawdę mnie kochasz? – Chanyeol zarumienił się i przełknął głośno ślinę.
Nastała cisza, przerywana tylko odgłosami zza okna.
Chanyeol nie wiedział co robić. Ale było już za późno by to cofnąć, więc poddał się i powiedział cicho „tak”.
Baekhyunowi wystarczyła sekunda by ponownie znaleźć się przy wyższym. Objął jego twarz delikatnymi dłońmi i przysunął się bardzo, bardzo blisko. Ich nosy się stykały, usta dzieliła zaledwie dwu centymetrowa przerwa.
Głębia spojrzenia Baekhyuna przeszyła ciało Chanyeola na wylot. Przeszedł go dreszcz, a usta otworzyły się same z siebie.
- Kocham cię Channie – szepnął Baekhyun i złączył swoje wargi z brzoskwiniowymi ustami młodszego.  Musiała  minąć chwila zanim Chanyeol odwzajemnił pocałunek.
- Wiesz… Chyba jednak zostanę – Baekhyun uśmiechnął się i zaczerpnął oddechu. To samo zrobił Chanyeol.
Ale niecałe 30 sekund później ich usta znowu były połączone w słodkim pocałunku.